Ελένη Ψυχογιού Ο φούρνος ως κοιλιά-μήτρα, συμβολική αναπαράσταση της Μητέρας-Γης-«Μαυρηγής» σε καρναβαλικά και μαντικά δρώμενα Στο σύγχρονο λαϊκό φαντασιακό ο κάτω κόσμος, ο Άδης, είναι η επικράτεια της θεϊκής «Μαυρηγής» όπου κατοικούν μετά θάνατο οι «μαύροι» νεκροί. Η «Μαυρηγή» είναι συμβολικά η υποχθόνια, αδηφάγος κοιλιά- μήτρα όπου χωνεύονται οι πάσης φύσεως νεκροί και όπου συντελείται η χθόνια ιερογαμία της Μαυρηγής με τον χθόνιο εραστή, από όπου γεννιέται η αναβλάστηση και η αναγέννηση των ανθρώπων, των ζώων και της φύσης εν γένει. Ο πήλινος ή με εσωτερική επίστρωση πηλού φούρνος, γυναικείος ως προς την κατασκευή και τη χρήση, συμβολοποιεί αυτή τη χθόνια «γαστέρα» όπου «ψήνονται» και γεννιούνται τα ψωμιά, όπως τα παιδιά Στο πλαίσιο της εποχικής, διαβατήριας ιερής τελετουργίας της Αποκριάς με την συμβολική και μυητική ανατροπή του φυσικού και του κοινωνικού γίγνεσθαι, ο «κάτω κόσμος» ανεβαίνει στον «επάνω», η χθόνια ιερογαμία επιτελείται μέσα από σεξουαλικές αναπαραστάσεις πάνω στη γη και οι καρναβαλιστές, μεταμφιεσμένοι ως μαύροι νεκροί (άνθρωποι ή ζώα), δρουν τελετουργικά και θεατρικά ανάμεσα στους ζωντανούς. Στη Νέδουσα της Μεσσηνίας η τελετουργική και συμβολική ταύτιση των καρναβαλιστών με τους «μαύρους» νεκρούς, επιτελείται με το «μουτζούρωμά» τους με τη μαύρη αιθάλη από το στόμιο εν ενεργεία φούρνου, σύμβολο του ιερού «μαύρου» αιδοίου και της υποχθόνιας, μαύρης μήτρας, της «Μαυρηγής».Ο φούρνος ως κοιλιά-μήτρα, συμβολική αναπαράσταση της Μητέρας-Γης-«Μαυρηγής» σε καρναβαλικά και μαντικά δρώμενα Στο σύγχρονο λαϊκό φαντασιακό ο κάτω κόσμος, ο Άδης, είναι η επικράτεια της θεϊκής «Μαυρηγής» όπου κατοικούν μετά θάνατο οι «μαύροι» νεκροί. Η «Μαυρηγή» είναι συμβολικά η υποχθόνια, αδηφάγος κοιλιά- μήτρα όπου χωνεύονται οι πάσης φύσεως νεκροί και όπου συντελείται η χθόνια ιερογαμία της Μαυρηγής με τον χθόνιο εραστή, από όπου γεννιέται η αναβλάστηση και η αναγέννηση των ανθρώπων, των ζώων και της φύσης εν γένει. Ο πήλινος ή με εσωτερική επίστρωση πηλού φούρνος, γυναικείος ως προς την κατασκευή και τη χρήση, συμβολοποιεί αυτή τη χθόνια «γαστέρα» όπου «ψήνονται» και γεννιούνται τα ψωμιά, όπως τα παιδιά Στο πλαίσιο της εποχικής, διαβατήριας ιερής τελετουργίας της Αποκριάς με την συμβολική και μυητική ανατροπή του φυσικού και του κοινωνικού γίγνεσθαι, ο «κάτω κόσμος» ανεβαίνει στον «επάνω», η χθόνια ιερογαμία επιτελείται μέσα από σεξουαλικές αναπαραστάσεις πάνω στη γη και οι καρναβαλιστές, μεταμφιεσμένοι ως μαύροι νεκροί (άνθρωποι ή ζώα), δρουν τελετουργικά και θεατρικά ανάμεσα στους ζωντανούς. Στη Νέδουσα της Μεσσηνίας η τελετουργική και συμβολική ταύτιση των καρναβαλιστών με τους «μαύρους» νεκρούς, επιτελείται με το «μουτζούρωμά» τους με τη μαύρη αιθάλη από το στόμιο εν ενεργεία φούρνου, σύμβολο του ιερού «μαύρου» αιδοίου και της υποχθόνιας, μαύρης μήτρας, της «Μαυρηγής».